Alzheimer - przyczyny, objawy, leczenie
Choroba Alzheimera zwana inaczej chorobą otępienną, spowodowana jest zanikiem tkanki mózgowej. Prowadzi do zaburzeń pamięci, mowy jak również myślenia. Choroba dotyka głównie osoby starsze po 65 roku życia. Przyczyny jej powstawania nie są do końca znane. Schorzenie to prowadzi do powstawania w mózgu osoby chorej toksycznych dla komórek nerwowych blaszek beta – amyloidu oraz stanów zapalnych. W wyniku czego zauważą się zanik komórek nerwowych oraz ich połączeń. W ostatecznej fazie dochodzi do całkowitego zaniku mózgu.
Czynniki ryzyka:
Przyczyny powstawania choroby nie są do końca znane, zaobserwowano pewne predyspozycje genetyczne oraz czynniki sprzyjające pojawieniu się Alzheimera:
wiek powyżej 65 roku życia,
płeć żeńska,
urazy głowy,
występowanie choroby w rodzinie (predyspozycje genetyczne),
niskie wykształcenie,
zakażenie wirusem opryszczki,
nadciśnienie tętnicze.
Objawy choroby Alzheimera:
Głównymi i najbardziej charakterystycznymi objawami choroby są zaburzenia pamięci, brak zdolności orientacji w terenie, odtworzenia tego co działo się niedawno.
Podstawowe objawy:
zaburzenia mowy, problem z nazywaniem przedmiotów , czynności, osób,
problem z wykonywaniem podstawowych czynności takich jak, posługiwanie się sztućcami, pisanie, czytanie, ubieranie,
zaburzenia zdolności planowania, przewidywania sytuacji,
brak orientacji w przestrzeni, trudności z określeniem pory dnia,
zaburzenia słyszenie i widzenia, problem z określeniem dystansu, rozróżnieniem kolorów,
gubienie i chowanie przedmiotów w miejscach zupełnie nieoczekiwanych,
zaburzenia nastroju a nawet zmiana osobowości,
stany depresyjne.
Objawy ulegają zmianie w zależności od fazy choroby
Faza wczesna – otępienie łagodne – objawy często nie są zauważane, mogą być bagatelizowane, traktowane jako zwykłe zapominanie. Dochodzi do tego problem z zapamiętywaniem nowych informacji. Chory zapomina, gdzie odłożył kluczyki, gdzie zaparkował samochód, nie umie nazwać przedmiotów, które zna. Pacjent może zdawać ciągle te same pytania. Mogą pojawić się wahania nastroju, początkowe stany depresyjne. Otępienie łagodne może przyczynić się do izolacji chorego, unika on kontaktu z bliskimi, rezygnuje z pracy.
Faza pośrednia – otępienie o średnim nasileniu – poza problemami z pamięcią dochodzą jeszcze zaburzenia orientacji oraz mowy. Pacjent nie pamięta miejsc dobrze mu znanych, może mieć problem z powrotem do domu. Pojawiają się problemy z rozpoznawaniem członków rodziny. Chory traci zdolność doboru odpowiednich słów, myli pojęcia. Mogą pojawiać się zachowania agresywne, urojenia. Chory może twierdzić iż jest okradany lub, że małżonek go zdradza. Zaburzeniu ulega rytm dnia, chory może błąkać się w nocy. Ruchy stają się powolne, niezgrabne, nieskoordynowane, powłóczenie nogami. W tej fazie potrzebna jest opieka nad pacjentem.
Faza ciężka – otępienie zaawansowane – na tym etapie pacjent nie potrafi samodzielnie wykonywać podstawowych czynności. Nie potrafi się sam umyć, zjeść, nie rozmawia z innymi. Nie rozpoznaje osób z najbliższego otoczenia. Nie kontroluje potrzeb fizjologicznych. Chory najczęściej w tej fazie ma problemy z chodzeniem i jest przykuty do łóżka. Niezbędna jest całodobowa opieka nad pacjentem lub umieszczanie w odpowiedniej placówce
Rozpoznanie choroby
Rozpoznanie opiera się na stwierdzeniu podstawowych objawów u pacjenta oraz stopniu ich nasilenia. Pacjent widząc pojawiające się objawy zaburzenia w zapamiętywaniu powinien udać się do lekarza. Przeprowadzi on kilka testów mogących pomóc w postawieniu prawidłowej diagnozy. W głównej mierze zajmuje się tym neuropsycholog, który przeprowadza badania w celu ustalenia stopnia rozwoju choroby. Wykonywane jest również badanie tomografem komputerowym oraz rezonans magnetyczny mózgu. Nie mają one potwierdzić diagnozy Alzheimera, ale wykluczyć inne przyczyny otępienia u pacjenta takich jak: guz mózgu, uraz, niedokrwienie.
